উচ্চাৰণ..

-সীমা হেৰোৱা অসীম-
---------------

কাঞ্চনমতীৰ পাৰৰ সোণফুলা কমল নগৰ
চম্পা, চন্দনৰ দেশ অতি মৰমৰ;
খেলমাটিৰ ম’হযুজত আৰম্ভ হয় দুখন হিয়াৰ কাহিনী
দুটি প্ৰাণ এটি হব খোজে -বকুলপুৰৰ চন্দন, ৰঙাটিলাৰ গৌৰী;
ৰূপালীপামত আৰম্ভ হয় দুয়োৰে অভিমানী যুজ
চেনেহৰ নবৌ উমাই বুজে দুয়োৰে প্ৰেম অবুজ অবুজ;
চম্পাইও ভাল পাইছিল চন্দনক হিয়া উজাৰি
দিয়া নাছিল কিন্তু কোনোদিনে গোপন হিয়াৰ গোপন বাতৰি;
প্ৰেমৰ সুবাস বিয়পাৰ আগেয়ে ঘুৰে কালৰ চকৰী
ধ্বংসৰ শ্লোগান লৈ আহি পায় শত্ৰু সেনানী;
অৱশেষত তিনিদিনৰ যুজত কমলনগৰে হেৰুৱায় সকলো
চৌপাশৰ বিভীষিকা দেখি মাথো মাতৃ পাৰ্বতীয়ে নীৰৱে টোকে চকুলো;
হিয়াৰ বিষাদৰ ওপৰত দি হাঁহিৰ ঢাকনি
যুজৰ শেষত চম্পা যায় সকলোৰে পৰা আতৰি;
যদিও শেষত মিলন হয় গৌৰী চন্দনৰ
নোৱাৰে ৰুধিব সিহতে মৃত্যু কমলনগৰৰ;
আবেগ আৰু চকুপানীৰে টলবল এই গাথা ব্যথাভৰা
অসীমত যাৰ নুবুজাকে হেৰাল সীমা;

কাঞ্চন বৰুৱালৈ-
----------
সীমাৰ মাজত        ৰৈ বিচাৰিছিল
      অসীমৰ সীমা
নিলীম সময়ৰ       অসীম বিস্তৃতিত
   ক’ত আজি তুমি কাঞ্চন বৰুৱা...

অসীমৰ কেনভাচত     হাহি চকুলোৰ ৰং লৈ
    আকিছিলা এদিন সসীমৰ সীমা;
তাৰেই চকু জুৰাই   পাওগৈ আজিও সেই সীমনা
    অসীমত য্ত হেৰায় সীমা
        ******

............মোৰ এখন প্ৰিয় উপন্যাস "অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা"লৈ শ্ৰদ্ধাৰে