Tuesday 24 April 2012


তুলসী
-----

তেঁওৰ হাতৰ চোতালত
তুলসী তলৰ ছাই লগা কুঁৱলী,
বাহপাতৰ শলিতাত জোঁটপোট শেতা জোন,
ওলমি ৰোৱা এটা যেন চাৱঁনি
কোনোবা চকুৰ আপেক্ষাত;

ডাঠ সন্ধিয়াৰ তলেদি ওলাই থকা
ঢেলা সেই ভৰি তলুৱাৰ নিথৰ হালধীয়া;
খোজত খোজ থৈ ৰৈ গ’ল
এটা পূৰ্ণতাৰ বাট, মোলৈ নহয়

কি পাবলৈ গৈ কি হেৰুৱালো ,
কাক পাবলৈ এৰি আহিছো কাক ?
চম্পাৱতী হুৰাই দে
ধান খোৱা চৰাইৰ জাক;
শেষ ৰাতিলৈ কপি কপি জ্বলক
নৈ পাৰৰ ওখ জুই !

*********
             ২৩-০৪-১২

Thursday 19 April 2012


কৃষক প্ৰাৰ্থনা
------------

এই যে অমৃত বৰষুণ,
নিখুঁত মাটিৰ নোমছিদ্ৰইদি থোৰ মেলা
হৰিত্‍ পৃথিৱীৰ ভ্ৰূণ,
এয়াই মোৰ কৰ ফুটা হাতৰ সৰল ঐশ্বৰ্য্য,
আন্দোলিত নিপুন সপোন

পৰিভ্ৰমী মেঘ-
যুদ্ধভূমিৰ ওপৰেদিয়েই লৈ আন শস্যৰ সংবাদ,
মোট সলাই তেজবোৰ ঘাম হৈ বওক
কাৰ্টিজৰ দৰে সিচি পৰক বিধানৰ সঁচবোৰ
তিতি উঠক ম্ৰিয়মান মাটি;

যুদ্ধবোৰ বৰ বিস্বাদ !
তাতকৈ খৰাঙেই আহক,
বাৰুদৰ সলনি লাগিলে আমাৰ
কামিহাড়বোৰেই জ্বলক;
ভোটা হৈ লাগিলে কাঁচিবোৰ ওলমি ৰওক বেৰতে,
তথাপি নৈয়ে নৈয়ে মৃতদেহবোৰ নোপঙক;
যুদ্ধবোৰ দূৰতেই থাকক

বেয়নেটৰ জোঙেতো নচহায় মাটি,
চহাই যায় মাথো বুকুবোৰ;
শস্য সিচাৰ দৰে
যুদ্ধ‍ই সিচি দিয়ে কেৱল বুলেটবোৰ,
সেয়ে যুদ্ধবোৰ দূৰতেই থাকক,
বোমাৰু বিমানৰ সলনি
সখিয়তী আকাশত
উৰি যাওক গানগোৱা চৰাইবোৰ;

******************
                                     ১৯-০৪-১২

Tuesday 17 April 2012


পুৰুষ
------

নিখোজ আঠুৱাৰ চৌহদত
এয়া কাৰ ধোঁৱাৰ শৰীৰ ?
মোৰতো নহয়,
লাওখোলাৰ কব্জা খুলি কোনে
লিৰিকি চাই মোৰ মগজুৰ গোপন তৰল;
হে প্ৰিয়তমা, মোক ভুল নুবুজিবা;
ৰাজহাড়েদি বগাই অহা ফোচঁফোচঁনিৰ মণি
জুনুকা হৈ বাজা দুভৰি
তোমাৰতো নহয়;

প্ৰতিখন দুৱাৰ খুলি উঠাৰ পিছতো
মোৰ আঙুলিত বাজি থাকে এটা টোকৰ;
সকলো ঠিকনা জনাৰ পিছ্তো
ম‍ই বাৰে বাৰে যেন হৈ পৰো নিৰুদ্দেশ;

সুখৰ দৰে সুখীতো ম‍ই হব নোখোজো
অথবা দুখৰ দৰে দুখী ;
হয়তো সেয়ে
প্ৰাপ্তিৰ চুড়ান্ত অহংকাৰেৰে গ্ৰহণ কৰিও
ম‍ই যুগে যুগে পাহৰি যাও শকুন্তলাক,
হয়তো সেয়ে
মৰ্য্যদাৰ সৰ্বোত্তম প্ৰেমৰ প্ৰাপক হৈও
ম‍ই অগ্নিপৰীক্ষা লও জানকীৰ, বাৰম্বাৰ;

হে সময়, কি বিচাৰি ফুৰো ম‍ই ?
কি পাব খোজো ম‍ই-
পৃথিৱী, নৰক, স্বৰ্গ নে আকাশ ?
কি হব খোজো ম‍ই -
ঈশ্বৰ নে কিন্নৰ ?
অধীশ্বৰ হৈও স্বৰ্গৰ সিংহাসনৰ
ম‍ই যাপন কৰো অহল্যাৰ শৰীৰী নিষিদ্ধতা ;
ক’ত স্থবিৰ হব মোৰ আকাংক্ষাৰ প্ৰগতি ?
কি সোৱাদত আতৰ হব মোৰ জিভাৰ প্ৰাপ্তোত্তৰ বিস্বাদ ?
কাৰ উত্তপত গলি মোৰ প্ৰত্যাশাৰ তপত বৰফ
বৈ যাব কাৰ কাষলৈ ??

পানীৰ ভৰত দো খাই পৰে মোৰ সমুদ্ৰ,
শামুকৰ খোলাত লাগি ধৰে ঢৌৰ স্থানু সাঁতোৰ
ডিঙি মেলি চাই ৰও ম‍ই সেই নাৰীৰ হৃদয়ত
মোৰ সত্তাৰ ধ্ৰুপদ বৰ্ণালী,
যাৰ নখত খোদিত থাকে মোৰ মৃত্যুৰ নিৰ্ভুল ৰাশি !

দাপোনত ম‍ইতো মোক নেদেখো,
দেখো মোৰ সেই দূৰ্দান্ত প্ৰতিৰূপক;
সৰ্বস্ব জয় কৰি আহি
বাৰে বাৰে পৰাজয় হয় মোৰ যাৰ ওচৰত

সুখৰ ৰঙীন লাটুম ঘুৰাই
ম‍ই নিচুকাই থও আত্মাক মোৰ আত্মজ শৰীৰত;
আৰু নিজৰ পৰা লুকুৱাই থও নিজক,
নিজৰ বাবে বিষাদৰ চোৰাং সংগ্ৰহত !!

**************
                    ১৫-০৪-১২

কোনোবাদিনা
-------------

হঠাত্‍ হয়তো লগ পাই যাম তেওঁক
কোনোবাতো ষ্টপেজত ৰৈ ৰৈ;
হঠাতেই হয়তো ইটোৱে সিটোৰ কাষত ৰমগৈ
মাজত পোহৰবৰ্ষৰ দূৰত্ব লৈ
কোনোবাদিনা অচিনাকি হৈ;

গধুৰ হৈ হয়তো খহি পৰিব সিদিনা
চাৱনিৰ কক্ষপথৰ পৰা
এপলক শূন্যতাৰ হেজাৰটা উল্কা;

কেনে হব সেই আকস্মিক সাক্ষাত্‍ ?
কেনে হব সেই উল্লাস অথবা বিষাদ ?

চাও নাচাও চকুৰে
কপালৰ আগৰ চুলিখিনি আতৰ কৰি
কায়্দাৰে তেওঁ হয়তো চাই ৰব মোক
কাৰোবাক আঁৰ কৰি ;
অস্থিৰ হৈ বাৰে বাৰে হয়তো মবাইলৰ চুইচ টিপি
কোনোমতে হেচি ৰাখিব
পুনৰ লৰচৰ কৰি উঠা এটা উচুপনি;

এটা শূন্যতাৰ প্ৰস্তাৱ তুলি যেন
হঠাত্‍ ৰৈ যাব সমস্ত কোলাহল;
সোৱৰঁণিৰ গ্ৰহণ লাগি অকস্মাত্‍
হয়তো আন্ধাৰ হৈ পৰিব সুখৰ নিবিড় নভোমণ্ডল;

হাহাকাৰৰ চোৰাং আদ্ৰতা হৈ এটা
ম‍ই তিয়াই যাম নেকি তেওঁক
আৰু তেওঁ মোক ?
চুই চাম নেকি কঁপা বুকুত এবাৰ
তেওঁক ম‍ই মোৰ ভিতৰত;

কেনে হব সেই এটা লহমাৰ বিন্যাস ;
কোনোবাদিনা
হঠাত্‍ যদি লগ পাই যাও তেওঁক,
কি হব মোৰ নৈশব্দৰ পৰিভাষ ??

*************
                 ১৬-০৪-১২

Monday 16 April 2012


‎(কাব্য উপন্যাস)-
ভঙাগড়ত এপ্ৰিলৰ এটা নতুন এপিটাফ
_____________________________

ঠিক সন্ধিয়া হও নহওতেই
ভঙাগড় গাভৰু হ্য়;
আবেগেৰে চপচপীয়া হয়
ভঙাগড়ৰ বুকু ভঙাগড়ৰ চকু !
কিনকিনিয়া বৰষুনত আঠা লাগি ধৰে
ভঙাগড়ত দুপৰীয়াৰ হালধীয়া কামিজ !
************

আৰু আন এজাক বৰষুণত ক্ৰমশ
তিতিব ধৰিছো মই;
ক্ৰমান্বয়ে হেৰুৱাব ধৰিছো
মোৰ সমস্ত শব্দ, সমস্ত আখৰ;
মোৰ বুকুৰ ভিতৰত
ঠিক কাইটিয়া লতা এদালৰ দৰে
লহপহকৈ বাঢ়ি আহিছে
এটা উচপিচনিৰ বীজ;
তেজৰ চোলা পিন্ধি
ক্ৰমাত্‍ ৰঙা হৈ পৰিছে মোৰ হৃদয় !

এটা যন্ত্ৰণাৰ এপ্ৰিল-
-----------

এপ্ৰিলৰ চাৰিআলিত এদিন মই বাজি আছিলো
উচুপনিৰ কৰুণ সুৰ এটা হৈ....
অন্তহীন শূন্যতাৰ পলসত
জীপাল হৈ মই বাঢ়িব ধৰিছিলো
ইউকেলিপ্তাছ হৈ শূন্যতাক চুবলৈ ;
আৰু বহাগৰ পেৰাগ্ৰাফ এটাত
এদিন হঠাত্‍ দেখিছিলো তোমাক-
মোৰ সপোনৰ প্ৰেমময় নাৰীক
......................
আৰু তেতিয়াৰে পৰা ক্ৰমশ মই অনুভৱ কৰিছো
কাইটিয়া লতাদালে মোক মেৰিয়াই ধৰিছে
পৃথিৱীৰ সমস্ত প্ৰেমিকৰ সপোনেৰে,
ক্ৰমশ মই অনুদিত হৈছো
এটা তীব্ৰ যন্ত্ৰণালৈ,
ক্ৰমশ জ্বলি জ্বলি ছাই হৈ উৰিছো মই
মোৰেই বুকুৰ ভিতৰত,
ক্ৰমশ য্ন্ত্ৰণাৰ এটা উজ্জ্বল ৰঙা ৰঙ হৈ পৰিছো মই,
তোমাৰ প্ৰিয় ফুল গোলাপৰ দৰে;
আস.....
যদি কব পাৰিলোহেতেন তোমাক
কিমান প্ৰেমিকৰ বুকুৰ তেজ সানি
এপাহ গোলাপ ৰঙা হয়,
যদি বুজাব পাৰিলোহেতেন তোমাক
কিমান তেজৰ খটখটি পাৰ হৈ,
তুমি স্থাপিত হৈছা মোৰ বুকুৰ শেষ পৰিসীমাত ...
*****************

কি হৈছে মোৰ.......?
কি মোৰ বুকুতো পোখা মেলিব ধৰিছে
সেই নিষিদ্ধ বৃক্ষৰ গুটি ?
কি ময়ো ডুবাৰু হব ওলাইছো
সেই নিষিদ্ধ সাগৰত....?
নাই নাই নাই
উৰুখা চালৰ সুৰুঙাৰে দেখা জোনতো
মই যে থপিয়াই অনাৰ কথা আছিল
মোৰ আইৰ বাবে......
কিন্তু....................
************

পুনৰ এপ্ৰিল ,
পুনৰ এজাক উদাস বৰষুণ
মই যে আজন্ম বৰষুণৰ প্ৰেমিক ;
..............
আজি পুনৰ মই মাতাল হম
বৰষুণত তিতি !
হোস্টেলৰ ১১৯ নম্বৰ ৰুমত
আজি উদযাপিত হব এটা য্ন্ত্ৰণা !
আজি পুনৰ লিখিম তোমাৰ নাম
ফিৰফিৰিয়া জোনাকৰ ৰঙীন কাগজত,
আজি পুনৰ
বৰষুণৰ গভীৰ টোপাল হৈ তোমাৰ খিৰিকিমুখ্ত
ওলমি ৰব মোৰ ভালপোৱা-মোৰ সীমাহীন য্ন্ত্ৰণা !!
................
বৰষুণৰ চিপচিপ মাতে ক্ৰমাত্‍ লৈ আহিছে
তোমাক মোৰ কাষলৈ.....
ক্ৰমাত্‍ ওচৰ চাপি আহিছো
মই তোমাৰ
অথবা তুমি মোৰ !
এয়া ক্ৰমশ অনুভৱ কৰিব পাৰিছো মই
তোমাৰ উশাহৰ তন্ময়তা...
তোমাৰ নিশাহৰ দীঘলীয়তা...
তোমাৰ ওঠৰ বাঙ্ময়তা !!
ক্ৰমশ....
ওভতি জানো তুমি যাব নোৱাৰা.....??
************

Excuse me নিশা..... sorry sorry নিশিগন্ধা
অলপমান শুনাছোন
............
তোমাক বিছাৰিব গৈ মই নিজকহে হেৰুৱালো
এতিয়া মই কি কৰো কোৱা ?
নিজকেই বিছাৰো নে.........!
তোমাৰ ওঠৰ নিশ্চুপ প্ৰণালীত
মই এতিয়া সন্ধিয়াৰ নিৰুদ্দেশ নাও !
ভালপোৱাৰ সমস্ত কৰুণতাৰে মোক তোমাক চুব দিয়া
উন্মোচন কৰিব দিয়া
তোমাৰ শৰীৰৰ সমস্ত ৰহস্যৰ সেউজীয়া ;
হে মোৰ সপোনৰ প্ৰেমহীনা নাৰী-
মাতাল জোন হৈ মোক
উদয় হবলৈ দিয়া তোমাৰ ওঠৰ অহংকাৰী আন্ধাৰত ........
*************

"সাগৰ সাগৰ .....কি হ’ল তোমাৰ ?
ইমান দিনৰ মুৰত লগ পাইও
তোমাৰ ওঠত নিঃশব্দতাৰ গান যে ?
এবাৰো যে মোৰ ফালে চোৱাৰ
তন্ময়তাৰ অভাৱ আজি তোমাৰ চকুত !
এবাৰো কি তোমাৰ জানিব মন যোৱা নাই
কেনে আছে তোমাৰ নিশাজনী,
কেনেদৰে এটা য্ন্ত্ৰণাৰ উকমুকনি লৈ
দিন কটাইছে তোমাৰ নিশাজনীয়ে....
........................................
প্লিজ সাগৰ কি হৈছে তোমাৰ কোৱা ?
মোৰে শপত
তুমি কিবা এটা কোৱা;
তুমি মৌন হৈ ৰলে
এনেদৰে মোৰ কাষত ,
সময়ো যে থমকি ৰব খোজে
অপ্ৰেমৰ কঠিন দুখত..."
...................
মৌনতাৰ এটা দীঘ্ল পেৰাগ্ৰাফ
...................
"মই যাবলৈ ওলাইছো নিশা
কেতিয়াও ঘুৰি নহাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে,
আইৰ চকুৰ সেই ভাগৰো ভাগৰো সপোনটোক
নতুন তেজ দিবলৈ,
অলেখ ভোকতুৰ আৰু আশ্ৰয়্হীনৰ বাবে
এটা শব্দ হবলৈ ;
মই যাবলৈ ওলাইছো তোমাৰ ওচৰৰ পৰা,
মোৰ জীৱনৰ ওচৰৰ পৰা..."
............................
পুনৰ এটা নীৰৱতাৰ পেৰাগ্ৰাফ ,
এটা উচুপনিৰ সমাহিত কবিতা
আৰু........
"জানা সাগৰ
যোৱা ৰাতি মোৰ একচিপ টোপনি নাছিল;
আপেক্ষাৰ অধীৰ আগ্ৰহত
চকুপানী হৈ টোপটোপকৈ সৰিছিল
মোৰ ঘুমতি;
তোমাক লগ পোৱাৰ কাইটিয়া কাইটিয়া সপোনত
ভাঙি পৰিছিলো মই
কাচৰ খাৰুৰ দৰে l
শাওনৰ শিমলুৰ দৰে
সময়ে অসময়ে তিতিছিল মোৰ গাৰু,
তোমাৰ চকু দুটাই যে বাগৰ সলাই থাকে
মোৰ বুকুৰ কেকুৰিত,
তোমাৰ নিশাহে যে বাট বিচাৰি
ঘুৰ্মুটিয়াই ফুৰে মোৰ সপোনৰ চুবুৰিত.....
মই কেনেকৈ শুম কোৱা...?
ইমান সপোনৰ কবৰ বুকুত লৈ
মই উশাহ কেনেকৈ লম কোৱা.....?
কেনেকৈ উশাহ লম....
কেনেকৈ.....?"
.............................
.............................
"নিশা সপোনেৰেতো পেট নভৰে,
পেট ভৰে-
কাৰোবাৰ এডোখৰ ৰুটিৰে
আৰু কাৰোবাৰ এডোখৰ কেকেৰে !
এই এডোখৰ ৰুটি আৰু কেকৰ মাজত
যিখিনি দূৰত্ব,
সেয়াইতো পৃথিৱীৰ শেষ সত্য;
এই সত্যৰ বাবেইতো ভাঙি পৰে
মোৰ দৰে অলেখ কাঙাল প্ৰেমিকৰ
সপোনৰ গম্বুজ ;
এই সত্যৰুপী আকোৰগোজ কুকুৰটোক
পৃথিৱীৰ শেষ দিগন্তত কবৰ দিবৰ ববেই
মই যাব ওলাইছো নিশা
সমস্ত দুখৰ নতুন পৰিচয় পত্ৰ লৈ....
তুমি নাকান্দিবা নিশা
নহলেযে তোমাৰ চকুপানীয়ে
ঢাকি ধৰিব আহিবলগীয়া পূৱাটোক
তুমি নাকান্দিবা...."
**************

পুনৰ ৰুম নম্বৰ ১১৯
----------

এয়া এপ্ৰিলৰ শেষ স্টপেজটোত
অকলে মই.....
তোমাৰ বুকুৰ ডাক বাকচটোত
পেলাই থৈ আহিছো আজি
মোৰ সুখৰ সমস্ত চিঠি !
আজি শেষবাৰৰ বাবে মই
পুনৰ মাতাল হম
এজাক তেজৰ বৰষুণত তিতি....
আজি পুনৰ উদযাপিত হব
১১৯ নম্বৰ ৰুমৰ কৰিডৰত
এপেগ দুপেগ মোৰ ভালপোৱা....
আজি শেষবাৰৰ বাবে উদয় হব
অভিসাৰি জোন মোৰ খিৰিকিমুখত !
............................

এয়া বাহিৰত পুনৰ প্ৰেমিক বৰষুণজাক,
চিটিকনিয়ে তিয়াই পেলাইছে মোক
কলিজালৈকে....
(হয়তো তোমাকো!)
মোক মাফ কৰি দিবা নিশা
তোমাৰ হব নোৱাৰিলো !
.......................
তোমাক দেখাৰ দিন ধৰি যে
মোৰ শূণ্যতাৰ অসুখ,
কুষ্ঠ ৰোগীৰ দৰে
ক্ৰমাত্‍ ক্ষয় হৈ গৈ আছো মই
তোমাৰ চকুৰ সংক্ৰামক স্পৰ্শত !
সেউজীয়াৰ সমস্ত সপোনৰ যেন
মোৰ বুকুত আলহী ঘৰ !
........................
তুমি মোৰ নিসংগতাৰ আলহী,
মোৰ সুখৰ সমস্ত নদী
তোমাতেই আৰম্ভ হৈ তোমাতেই শেষ;
তেজে যিমানলৈকে ঢুকি পায়
তাতকৈ বেছি গভীৰলৈ তুমি
শিপাই আছা মোৰ বুকুত !
ক্ৰমাত্‍ নিজক খান্দি মই
তোমাক আৱিস্কাৰ কৰো
মোৰ উশাহৰ বাগিচাত !
তুমি মোৰ সুন্দৰতাৰ সমস্ত সংজ্ঞা
তুমি মোৰ সমস্ত য্ন্ত্ৰণা
তুমি .....মাথো তুমি......!
.................
মই যে প্ৰোথিত হোৱাৰ কথা আছিল
তোমাৰ ওঠৰ আদ্ৰতাত ,
মইতো বাঢ়ি অহাৰ কথা আছিল
তোমাৰ চুলিৰ আন্ধাৰত
এটা ধূনীয়া অমাৱস্যা হৈ!
তোমাৰ চকুৰ মাতাল ঘোৰা দুটাই
খহাই যোৱাৰ কথা আছিল
মোৰ যন্ত্ৰণাৰ সমস্ত গড়া..
......................
আৰু এতিয়া ,
ক্ৰমশ এটা খঙাল এন্দুৰে চক্ৰাকাৰে
পৌনঃপৌণিক ভাৱে খামুচি খহাই পেলাইছে
মোৰ হৃদয়ৰ প্ৰতিখন দূৱাৰ,
প্ৰতিখন খিৰিকি !
আ...স.............

বাহিৰত বৰষুণজাকে কাতৰ হৈ
মোক বাৰে বাৰে মাতিছে....
বাৰে বাৰে উজুটি খাইছো মই
তোমাৰ বুকুলৈ যোৱা বাটতো বিছাৰি......
তোমাৰ চকুৰ উপত্যকাত মই
মৌ মাখি হৈ গুনগুনাব খুজিছিলো ;
তোমাৰ বুকুৰ ফেৰেঙনিত পোখা মেলিব খুজিছিলো
পৰজীৱি হৈ...........
.......................
আস বাৰে বাৰে উজুটি খাইছো মই.....
.......................
বৰষুণজাকে চাগে
তোমাকো শুবলৈ দিয়া নাই নহয়..?
গাৰুটোকে বুকুত হেচি
তুমিও চাগে উচুপি উচুপি মোৰেই কথা ভাবিছা !
হোষ্টেলৰ এমুৰে তোমাৰো ৰুমত
এতিয়ামানে দুখে এঙামুৰি দিছে কিজানি...
.........................
বাৰে বাৰে উজুটি খাইছো মই
বাৰে বাৰে.....
..........
নিশা মোক মাফ কৰি দিবা.....
..........
i will live in thy heart
die in thy lap
and be buried in thy eyes
মোক মা...ফ....কৰি দিবা.....

----##-----

Saturday 14 April 2012


নিশিগন্ধালৈ এটা ব’হাগ
---------------------

সোঁৱৰণিত ব’হাগ লৈ, নিশিগন্ধা
স্বাগতম জনালো তোমাক
মোৰ বিষাদ বসন্তলৈ;

চানমাৰিত জানো এইবাৰ
মোৰ আঙুলিত গজি উঠিব ২৫ এপ্ৰিলৰ চকুপানী ?
আন্ধাৰ চুলি মেলি সন্ধিয়াৰ গলধনত
এইবাৰো জানো শুই পৰিবা তুমি
ফেকুৰি ফেকুৰি....??

ঢৌৰ বিষন্নতাৰে আছাৰ খাই পৰিছিলো তোমাৰ পাৰত,
আসমুদ্ৰ আত্মীয়তাৰে তুমি তুলি লৈছিলা মোৰ স্পৰ্শ ;
ইমান কৰুণতাৰে তুমি কেনেকৈ পালন কৰা
যন্ত্ৰণাৰ আসন্ধ্যা ৰাতি ?

যিমানেই তোমালৈ চাও
নতুনকৈ দেখাৰ আশ্বৰ্য্যই ভীৰ কৰে আহি চকুত;
তোমাৰ পৰা আতৰি আহি আহি
শেষত ম‍ই উপস্থিত হওহি তোমাৰেই মাজত !

তুমিনো কোন ৰূপকথাৰ সৌম্য দুখ
মুক্তিৰ শ্লোক হৈ প্ৰোথিত হৈছা যি
মোৰ অবধাৰিত বিষাদৰ ওঠঁত;

চন্দ্ৰঁতাপৰ ছাঁই এইবাৰ ছাঁ দিব এটা দুপৰ ব’হাগক,
অভিমানৰ শেষ পৃষ্ঠাত
চানমাৰী অভাৰব্ৰীজত উচুপি ৰব
নিশিগন্ধা নামৰ এটা স্বপ্নহাৰা সন্ধ্যা;

ব’হাগত জোট লাগি এইবাৰ এটা বেলি
অলপ বেছি ৰঙা হৈ ডুবিব-সেঁন্দুৰতকৈও বেছি....

****************

 ১৩-০৪-১২                                  

Thursday 12 April 2012


নিবেদন
--------

ক’তনো লুকুৱাই থও এতিয়া নিজক
সন্মুখীন হব নোৱাৰাকে নিজৰ;
উপলব্ধিৰ বৰ্ণিল তুলাপাতত
ক’ত লিখি থও মোৰ স্বীকাৰোক্তিৰ শীৰ্ণ  আখৰ ?

যি সময়্ত ম‍ই মোৰ মাজত নাথাকো
অথবা তুমি তোমাৰ,
মুগ্ধ মোৰ ওঁঠৰ সমৰ্পনে
কেনেকৈ চুম্বন কৰে তোমাৰ প্ৰীতিৰ কৰুণা,
ঐশ্বৰ্য্যৰ নিৰ্জু  নিৰ্মাণ তোমাৰ  অতনু শৰীৰ,
প্ৰশ্বাসৰ দৰে সৰল তোমাৰ স্বপ্ন নক্ষত্ৰ

মোৰ অপৱিত্ৰতাত ৰোপন কৰি তোমাৰ প্ৰেম
ম‍ই পাত মেলিম তোমাৰ পলসত
শিপা হব এখন ঘনিষ্ঠ আকাশ ;

নিজলৈ ওভতি অহাৰ পৰত
তোমালৈ মেলি দিম মোৰ ইচ্ছামৃত্যুৰ প্ৰস্তাৱনা;
উত্তাপৰ আকুলতাৰে তুমি স্পৰ্শ কৰিবা
মোৰ চেঁচা হাতৰ অন্তিম আলিঙ্গন;
চন্দ্ৰকলাৰ দৰে শেষ হৈ আহিব জীৱন
-বিষাদৰ প্ৰিয়তম বাণিজ্য,
স্মৃতিবিদ্ধ সময়ৰ যি এক সহজ সোৱৰণ !

ক’তনো লুকুৱাই থও এতিয়া নিজক
সন্মুখীন হব নোৱাৰাকে নিজৰ,
যি বাটেদিয়েই যাও সকলোতে দেখোন
তোমাৰ হাতৰ উজ্জ্বল স্বাক্ষৰ !!

*************
                  ১২-০৪-১২

স্মৃতিত নিশিগন্ধা
----------------

দস্যু ৰাতিটোৱে ক্ৰমা‍ত্‍ চেপি আনিছে
মোৰ নিৰ্দোষ কলিজা;
বিষত কোঙা হৈ থিয় হব খুজিছো ম‍ই
তোমাৰ স্মৃতিত হেলাম দি
কাষত মোৰ কাতৰ অনিদ্ৰা...!!

এপ্ৰিলৰ জোনজনী গাভৰু হৈ উঠিছে,
তোমাৰ বুকুৰ দৰে
আৰু একলা দুকলাকৈ বাঢ়ি আহিছে
মোৰ বিষাদ  চতুৰ্থী
...........
কলেজ উইকৰ ভৰ্ত্তি হ’লত
এদিন হঠাত্‍ খুন্দা খাইছিল মোৰ নিৰল হৃদয়
তোমাৰ চকুৰ জিকাফুলীয়া গোন্ধত;
চাও নাচাও এক আকুলতাৰ ইন্ধনত
ম‍ই ঘুৰি ফুৰিছিলো এটা তুমিময় বৃত্তৰ চৌপাশে
এক কৰুণ স্পৰ্শক হৈ,
চিটিকি পৰা তোমাৰ হাহিৰ কুটা কঢ়িয়াই কঢ়িয়াই
এদিন মোৰ বুকুত বাহ বান্ধিছিল আহি
এটা অঘৰী পানীপিয়াই;

আৰু এতিয়া
এপ্ৰিলৰ এই খহনীয়া ৰাতিত
যাপন কৰি সহস্ৰ যন্ত্ৰণা
ম‍ই জাহ গৈছো নিজৰেই মাজত;
বেদনাৰ সকলো চিকাৰী চৰাইৰ বাবে
মুকলিকৈ সজাই থৈ মোৰ ৰক্তাক্ত হৃদয়
ম‍ই আয়োজন কৰিছো তুমিহীনতাৰ তুমুৰুলি উত্‍সৱ....

ভালপোৱা,
এবাৰ চাই যাহি এই বিবৰ্ণ ৰাতিত
নিমগ্ন মোৰ দুখৰ ক’লাজ;
কঠিন ৰাতিৰ খোলা ভাঙি
বৰষিব দে মোৰ হৃদয়ত
তেওঁৰ যাতনাৰ কাইটীয়া বৰষুণজাক;
বোৱাই নে মোৰ
বিদীৰ্ণ বুকুৰ তেজ
তেওঁৰ প্ৰিয়তম ফুলৰ ৰং হবলৈ...

মৃত্যুৰ সকলো কৌশল কাতি কৰি
অ’ ভালপোৱা,
জী উঠিব দে মোক শেষবাৰ
তেওঁৰ চকুৰ সজল উপত্যকাত
উদভ্ৰান্ত অৰ্কিড হৈ !!


*************
                 ১১-০৪-১২

আত্মোত্‍কৰ্ষ
-----------

সকলো শেষ হৈ যোৱাৰ পিছতো
কৰবাত কিবা অলপ ৰৈ যায়;
মৃত চহৰৰ সকলো চিতা
জ্বলি শেষ হৈ যোৱাৰ পিছতো
দুখবোধৰ চিপজৰীত ওলমি ৰয়
কেতবোৰ স্মৃতিৰ শ -
আকোৰগোজ বেতালৰ দৰে !

অব্যক্ত,
কাকো কব নোৱাৰা কথাবোৰ
ৰোহঘৰত থৈ
প্ৰতিজনেই প্ৰহৰী হয় এখন বন্ধ দুৱাৰৰ;

সম্ভাৱিতাৰ বেজোখ সুত্ৰৰে নিজক হিচাপ কৰি
আমি আজন্ম ধৰুৱা হৈ ৰও
নিজৰ ওচৰত;
ঈপ্সিত কোনোবাতো বিন্দুত
শৃংগবোৰ যিদৰে কপি ৰয়
সকলো উত্তাপৰ অতীত হৈ !!

************
                ৯-০৪-১২

Monday 2 April 2012


ফুলশয্যা
---------

এতিয়া কি দিও তোমাক !
অধোমুখ এই স্পৰ্শাতীত লহমাত
স্পৰ্শৰ কোন হাতেৰে চুই চাও
তোমাৰ বাখৰুৱা দেহৰ সংশয়;
নীলা ফুল হৈ এপাহ
তুমি অৰ্পিতা হৈছা এই নৈবেদ্য ৰাতিত,
কম্পিত কোনটো প্ৰাৰ্থনা  হৈ অনুৰণিত হও ম‍ই
তোমাৰ শব্দহীনতাৰ ধ্বনিত ;

নিৰ্জন কোনো মন্দিৰৰ আগত জ্বলা
এটা একাকী মাটিৰ চাকি
ৰৈ ৰৈ কপিছে
তোমাৰ দেহৰ ভিতৰত;
পোহৰে উদ্ভাসিত কৰিছে আহি মোৰ মুখ,
ওভতি খোজ লও ম‍ই সেই উপাসনাৰ বাটেৰে
তোমাৰ মাজলেই;

মোৰ নষ্ট দুহাতত তুলি দিয়া তোমাৰ অপাপ মুখ
দহো আঙুলিৰে বাগৰি যাওক পৰিপূৰ্ণতাৰ কন্ঠহাৰ;
বিনীত এই উপাস্য লগ্নত
অব্যৰ্থ এটি ৰক্তপ্ৰবাল হৈ
ম‍ই সম্পূৰ্ণ কৰো তোমাৰ তত্ত্বমসি শৃংগাৰ !!

****************
("তত্ত্বমসি"-অৰ্থাত তুমিয়েই ম‍ই, উপনিষদৰ এটা মূল দৰ্শন)
                                    ০৩-০৪-১২