Friday 22 February 2013


অপাংক্তেয়
========

বাউসীত কোনো সাধকৰ কাংক্ষিত ৰাতিৰ আন্ধাৰ,
দেহ এৰি
প্ৰাৰ্থনাৰ ফছিলৰ পৰা উঠি আহে মোৰ ঈশ্বৰ
উজাগৰ দুহাতত শোকৰ দোৱান;
শূন্যতা মোৰ তপস্যাৰ নাম নহয়
কিম্বা প্ৰতীক্ষাৰ বিলাস,
মৃত্যুৰ বিৰল দান হাত পাতি লৈ
ময়েই হম পূৰ্ণতাৰ প্ৰথম ব্ৰাহ্মণ;

উদাৰ পাপৰ হাতত সপি থৈ সমস্ত আয়ুস
সময় এদিন অমৰ হৈছিল,
বিষাদৰ গেৰুৱা গাত মেৰিয়াই
পৃথিৱী আছিল সেই ভিক্ষুক
যি নাভিত জীয়াই ৰাখিছিল ঈশ্বৰক;

অনিবাৰ্য্য সকলোবোৰ অৰ্থৰ শেষত
তেওঁৰেই হাতত সপি থৈ ঈশ্বৰক,
ম‍ই হ’ম যেন এনে এটা সনাতন অৰ্থ
অৰ্থহীনতাই হব যাৰ পৰম অৰ্থ !

**************
১৭-০২-১৩

Friday 1 February 2013


শেষত সকলো
==============

শেষত সকলো মানুহেই নিজান নাবিক,
ডিঙিত ওলোমাই বৰফৰ কম্পাছ
কামিহাড়ৰ পোতাশ্ৰয়ত পৰি ৰোৱা
জাহাজৰ জঁকা;

এখন পানীৰ চহৰত পুতি থৈছো মোৰ উজাগৰ শ্মশান,
পুতলা জোন এটা নামি জুখি চায়
কিমান দ
ভৰিৰ আঙুলি তিয়াই গুচি যোৱা অজেয় বন্দৰ,
ব্ৰোণ্জৰ তাৰত বাজি ৰোৱা সেই দুধাৰ সমুদ্ৰ;

শেষত সকলো মানুহেই শূন্যতাৰ বৰ্ণনা
শৰীৰৰ দুৱাৰ জপাই গুচি অহা এটা শংখনাদ,
এটা সন্ধ্যাৰ বিষন্নতা মেৰিয়াই
সাৰে ৰোৱা এখন নিদ্ৰাৰ পতাকা;

সোঁৱৰণি অথবা বিষাদ,
বুকুৰ ভিতৰতো খোলা থাকে অলেখ চিঠি
প্ৰেৰকৰ নাম নোহোৱা !!

************
২৬-০১-১৩