নিমাতী ঘৰ
-----------
দীঘলী পুখুৰী পাৰৰ
ৰাধাচুঁড়া নে কৃষ্ণচুঁড়াৰ তলৰ
অ’ নিমাতী ঘৰ;
তোৰ হেনো চুলিত জিৰাইহি
অবুজন মেঘৰ কথা নুশুনা ভাগৰ,
প্ৰতিদ্বন্দ্বী যি এখন প্ৰেমিক আকাশৰ;
পাণ বজাৰৰ মস্তান দূপৰীয়া
তহল দি যায় সদায় তোৰ চাৱনিৰ কেঁচা বাটেদি,
ডিঙি মেলি ভুমুকিয়াই চায়,
আবেলিৰ নিলাজ ছাঁই, তোৰেইতো দীঘল বাৰাণ্ডা;
ক’চোন ক’, এবাৰ
কাৰ ওঁঠৰ বেজাৰ সামৰি থমথমকৈ বহি থাকে
তোৰ খিড়িকিৰ আমন-জিমন পৰ্দা ??
গোটেই উজানবজাৰখনেইটো
এখন উতনুৱা চিঠি,
আৰু তই অভিমানৰ লেফাফা ;
কেতিয়াবাতো খুলি দে
বুকুৰ অহংকাৰী ডাকঘৰ;
চাবিচোন
বেদনাৰ ঠিকনা লিখি কপালত,
হামখুৰি খাই পৰিবগৈ
তোৰ হিয়াৰ ডাকবাকচত,
কিমান যে আপেক্ষাৰ কৰুণ আখৰ...!!
তোৰ নঙলাৰ P.C.O-ত বিলবোৰ,
কিয় দীঘল হৈ যায় নিদ্ৰাহীনতাৰ দৰে
তইতো নাজান’ ??
দ’ বুকুৰ বেঙুনীয়া ট’প পিন্ধি
ভুলতো হালি নিদিবিদেই,
মুঠিৰ পৰা সৰি পৰা স্বপ্নৰ মুদ্ৰা বুটলিবলৈ;
আজিকালিৰ মহানগৰৰ যিহে ব’দনাম.....
চকু ঘুৰাই দিয়ক চাৰি
তোৰ বুকুত পিছলি, ৰৈহে যাব চাবি
গুৱাহাটি ক্লাবৰ এহেজাৰটা ট্ৰাফিক জাম !
তোলৈ কেৰাঁহিকৈ চাই
আলিবাটৰ শিলগুটিবোৰে উজুটিয়ালে
জান’নে,
উদণ্দ চিটিবাছবোৰো গহীন হৈ পৰে-
বৃদ্ধ ডিষ্ট্ৰিক্ট লাইব্ৰেৰীৰ দৰে;
দুটকাৰ কেঁচা চানা গলিয়াই গলিয়াই
তোৰ হাহিৰ পাকঘুঁৰণীত সদায়
দীঘলী পুখুৰীৰ পাৰ যে মাতাল হয় সন্ধিয়াই
তই জান’, ক’ ?
আনকি, ৰাতিৰ পিছত ৰাতি
এটাও চকুৰ টিপ নমৰাকে,
থিয় হৈ থাকে আদহীয়া স্ট্ৰীটলাইটবোৰো,
মাত্ৰ তোকেই হেপাহ পলুৱাই চাবলে.....
(প্ৰেমৰতো আৰু কোনো বয়স নাথাকে !! )
দীঘল হৈ যোৱা ঘাইল বুকুৰ হুমুনিয়াহবোৰ
আৰু দীঘল কৰি,
আৰুনো কিমান আচুৰি নিবি
প্ৰেমিকৰ কাঙাল হৃদয়;
কেতিয়াবাতো খুলি চা দুৱাৰ-মৌন ওঁঠৰ
চাবি, পলকতে উটি যাব
সমস্ত এলান্ধু- তোৰ বিষাদৰ ;
তই কি নাজান’
ভালপোৱাৰ এই শেহতীয়া খবৰ-
দুহাতত মুখ গুজি তোলৈয়ে চাই
ৰ’ লাগি ৰয় যে এখন স্বপ্নাতুৰ মহানগৰ....ৰাধাচুঁড়া নে কৃষ্ণচুঁড়াৰ তলৰ
অ মোৰ নিমাতী ঘৰ,
তয়েইতো সেই অনিবাৰ্য্য ঋতু
মোৰ বিষাদ উদ্যাপনৰ......!!
*********
(দীঘলী পুখুৰী পাৰৰ কটন কলেজৰ গাৰ্লছ হোষ্টেল দুটাৰ হাতত)
- ২০-০৩-১২
No comments:
Post a Comment