উচ্চাৰণ..

নিশিগন্ধালৈ পুনৰ..
----------------

নিশিগন্ধা,
তোমাৰ দুচকুৰ আকাশত
শেষ উত্‍সৱৰ ক্লান্তিৰ মেঘ,
শেলুকীয়া ওঠৰ যুৱঁলিত
বিষাদময় অপৰিচিত অৱসাদ !
তুমি দেখিছানে
তোমাৰ নিশাহৰ হেলনীয়তাত
উপেক্ষিত পৰ্বতীয়া বিষাদৰ দীঘল ছায়া...

দোভা পথাৰৰ বৰষুণজাক
এতিয়াও আহি পোৱাহি নাই !
কিন্তু বতাহত বগুৱাবাই আহিছে
বৰষুণৰ কৌতূহলী ভাবৰ গুণগুণণি
লগত কিছু তুমি তুমি লগা তোমাৰ অনুভৱ,
আবেলিৰ শূন্যতাত ভৰি পৰিছে ক্ৰমে
শুকান মাটিৰ ভিজা ভিজা গোন্ধ
তোমাৰ গাৰ দৰে !

নিশিগন্ধা,
প্ৰেমিকৰ উশাহ আৰু
ফাগুনৰ দূপৰীয়াৰ দৰে
অনুভুতিৰ তীব্ৰতাত সাৰ পাইছে
তোমাৰ প্ৰতিবেশী ৰাতি-এটা সপোনৰ কবি !
জানানে ৰাতিৰ সপোননো কি -??
কিছু নিস্তেজ স্মৃতিৰ বৰ্ণময় অথিৰতা
আৰু এটা প্ৰবসুৱা উশাহৰ নতুন ৰিক্ততা;

ব’লা নিশিগন্ধা
পুনৰবাৰ বিচাৰি চাওগৈ
বিস্মৃতিৰ সত্যত ৰাতিৰ আবেগ,
পৰিপুৰ্ণতাত মাৰ যাওক ধোৱাৰ সপোন-
এটা উজাগৰি ৰাতিৰ ভ্ৰান্তিৰ প্ৰলাপ...!
এই জাৰজ পৃথিৱীৰ পৰিচয় বিচাৰি
আহা নিশিগন্ধা হেৰাই যাও দুয়ো
শৈলজ ভাৱৰ ঠিকনা হৈ,
কাঁচিয়লি সপোনৰ ভগ্নাংশ হৈ,
আৰু কিছু তুমি তোমাৰ ম‍ই মোৰ হৈ......

*********
                          ১৪-০৩-০৩