উচ্চাৰণ..

ৰ’দ
-----

মোৰ পিৰালিৰ আগত পৰি আছে
এচোতাল ৰ’দ  !
হয়তো সুখৰ
........নহলেও দুখৰ;
দুৱাৰ মুখত বহি আছো মই
সময়্হীনতাৰ সময়ৰে পৰা
অনুভৱত কিছু তোমাৰ অস্থিৰ প্ৰহৰ !

 ৰ’দজাক গছকি
কেতিয়াবাই পাৰ হৈ গলা তুমি,
উদাসীন বুকুত উপায়হীন হৈ ৰৈ গ’ল
উথপথপ কলপতীয়া ভাগৰ...
মোৰতো নহয়, তোমাৰো নহয়
কষ্ট মাথো ৰ’দজাকৰ !
সুখবোৰ নহলেও
দুখবোৰ যে সদায় একান্তই নিজৰ;

ৰ’দজাক ছাঁ হোৱাহেতেন ,
ময়ো গুচি যাব পাৰিলোহেতেন
তাৰ ছাঁ গছকি,
এই আৰুঢ় অনুভুতিৰ আমেজ ভাঙি !
কিন্তু এতিয়াও যে বহি আছে তাই
মোৰ চোতালতে
পুৰঠ দুখৰ চুলি মেলি ;
সোণালী চাদৰৰ আহে আহে লাগি আছে
তোমাৰ বিনম্ৰ উপস্থিতি !!
***********
                 ৬-০৬-০৩