হে পিতৃ !
-------
এবাৰ চুই দিয়াহি মোক; এবাৰ,
সাৰ পাই উঠো এই অকাম্য নিদ্ৰাৰ পৰা
জাগি চাও এবাৰৰ বাবে
এই সনাতন আবেশৰ পৰা,
কৰুণাময় আত্মাৰ প্ৰান্তৰত
মোট সলাব খুজিছে
চিৰন্তন এটা ভ্ৰান্তিৰ পিপাসাই;
কুণ্ডলীকৃত নাভিৰ এটা নৈঋত গোন্ধে
হাতবাউল দিছে আত্মমগ্ন চেতনাক;
হে মোহাতীত অমৃত পিতৃ;
এই মুগ্ধতাৰ পৰম অসত্যৰ পৰা
বোৱাই নিয়া মোৰ আত্মজ সত্তা,
এটোপাল পোহৰৰ পদ্ম হৈ লীন হৈ ৰও
এটা শূন্যৰ অপাৰ বিস্তৃতিত
সময়ৰ এক অপাপ জঁটাত
জীৱন এক দুৰাৰোগ্য অসুখ
সংক্ৰমিত কৰি মৃত্যুৰ শৰীৰ;
কাৰোবাৰ মেলা চকুৰ নিথৰতাইদি চেকুৰি যায়
স্পৰ্শাতীত পৃথিৱীৰ গোলাম ঘোৰা;
কাৰোবাৰ চকুৰ লুণীয়া কোণত
এটা চিঞৰ, হুমুনিয়াহ বা বাৰ্তা হৈ শুই পৰে
সুখ, প্ৰাপ্তি, অহংকাৰ আৰু বেদনাৰ সকলো আদ্ৰতা;
এটা আৰম্ভণিৰ শেষ অথবা
এটা শেষৰ আৰম্ভণি....!!!
হে নিৰ্গুণ পিতৃ
এবাৰ চুই দিয়াহি মোক,
এটা তুতিৰ নিস্কাম অজুহাতত !
************
১২-০৩-১২
No comments:
Post a Comment