উচ্চাৰণ..

বেশ্যা
------

আৰু ঈশ্বৰৰ বিয়াৰ দিনা
তেও ৰৈ আছিল
আধালৈকে উদং কৰি সন্ধিয়া;
ৰ লাগি চাই ৰৈছিল
আন্ধাৰৰ সুৰুঙাৰে পোহৰৰ সস্তীয়া ভাওনা l

সুখী হোৱাৰ কামনা তেও সুখী হোৱাৰ বাবে কৰা নাছিল;
কোনোবা ব্যাকুল প্ৰেমিকাৰ দৰে
আপেক্ষাৰ তেওৰ ওচৰত কোনো প্ৰতিশ্ৰুতিও নাছিল,
কিন্তু তথাপি তেও আছিল !!
আৰু এজন আৰবী ৰইচৰ দৰে
সুখৰ মুদ্ৰাৰে
ভালপোৱাৰ বিশাল বুকুৰ পৰা দুখৰ বিনিময় কৰিছিল l
আন্ধাৰৰ শেলুকীয়া প্ৰাচীৰৰ হেলনীয়তাত আওজি
পোহৰৰ বাবে দুবাহু প্ৰসাৰিত কৰিছিল,
অম্লান পোহৰৰ ববে ..ll

নৰীয়া আত্মাক পৰ দি উপাসনাৰ চৌহদত
তেও বিয়পিছিল এটা আহত হাহিৰ সৌষ্ঠৱত;
ভাগৰুৱা বেলিৰ কোলাত মুৰ থৈ
এদিন তেও সপোন দেখাৰ বাবে প্ৰেমত পৰিব খুজিছিল,
আস প্ৰেমত পৰাৰ,
কি যে বেৰসিক !
অপ্ৰেমৰ চহৰত প্ৰেমৰ পথিক ! প্ৰেমৰ পথিক !!
সাতভাৰ দুখৰ কৰুণ আখৰ
আৰু এটা অনিচ্ছুক প্ৰেমৰ কবিতা, বেচ প্ৰাসঙ্গিক l
বেচ প্ৰাসঙ্গিক, জেপত দুখৰ ঠিকনা
আৰু হাতত সুখৰ বক্‌চিচ্ ll

  ********