উচ্চাৰণ..

-নিশিগন্ধালৈ-
   ----------

এয়া যে উত্‍সৱৰ সপোন
আৰু মই পৰি ৰলো নিশিগন্ধা ,
তোমাৰ ওঠৰ কেকুৰিত
এজাক কঠিন গোলাপৰ ভৰত!

বৰ দীঘল খোজ দি পাৰ হয় সময় !
দীঘল সুহুৰিৰে জোকাই থৈ
স্মৃতি নামৰ ধূনীয়া ছোৱালীজনীক
...........
কানিমুণি কুৱলীত
টিউচনৰ দীঘল বাট,
চকুত তৰাফুল বিচাৰি ধৰাপৰাৰ
আটিল লাজ,
বহীৰ ভাজত কুচি মুচি
উমাল সেই ৰদৰ চিঠি.....
এই সকলোবোৰ সামৰি,
নিশিগন্ধা
মই ৰৈ থাকিলো
তোমাৰ স্কুলৰ বাটতে ,
এটা অসুখীয়া জোন হৈ

বৰশীৰ পুঙাতো তোমাক দেখাৰ
অসহায় বাৰিষাৰ আবেলিবোৰ,
তিতিব মন যোৱা সেই প্ৰথম বৰষুণজাক....
প্ৰথম মেখেলা পিন্ধাৰ
তোমাৰ চকুৰ লাজৰ ফৰিং ধৰি
নিশিগন্ধা,
মই আজিও ৰৈ আছো
সেই একেজাক বৰষুণতে তিতি তিতি

এতিয়া ভালপোৱাৰ বতৰত
কঠিন ৰদত মেলি দিছো
মোৰ অসুখীয়া হৃদয়,
দুখৰ ৰুমালেৰে ঢাকি লৈছো
মোৰ অনাত্মীয় স্মৃতিৰ সমূহ;
চেতনাৰ ব্যাপ্তিত  ৰুই লৈছো
তোমাৰ ওঠৰ উশাহ-
মোৰ মাতাল হোৱাৰ সকলো হেপাহ !
   ********