চিলনীৰ জীয়েক
===========
আগলতি কলাপাত লৰাই
উৰি আহ মোৰ চিলনী আই,
দহহতীয়া চুলিত মেৰিয়াই থও
তোৰ ঠোটৰ তলৰ বিষাদ,
মাটিৰ চৰুত সাচি থও
তোৰ ভগা ডেউকাৰ সন্তাপ;
কণা শিমলুৰ বিদেশ পাৰ হৈ
ৰূপৰ সদাগৰে বেহাই আনিছে
সুখৰ জৱাহৰাত্;
আই মোৰ আজলী,
চেনেহৰ কাঁচিয়লি পুতলী;
কলপতীয়া বতাহৰ সুতা দৰদত কপে,
আৰ্চি চাই আপোনপাহৰা চকুৰ
পানীতোলা ঘাট;
ঢৌ ঠেলি উজাই আহে কুমাৰনীৰ
এপতীয়া সপোন
আলহী আঁহতৰ কলিজা ধিয়াই,
ঘুৰণীয়া চাকত ঘুৰে আঠালেতীয়া
সপোনৰ মাটি,
ঘুণে খোৱা সোতত বাহ লয়
কুমাৰী শাওনৰ প্ৰথম শেলুৱৈ;
কাঁচোনমতী এদাল চুলিত মাত থৈ
পাটগাভৰু এখন নৈয়ে
এদিন কাক জানো ৰিঙিয়াই,
ৰূপহী পানীত মুখ চাই
লাজতে মুখ ঢাকে এজনী পানীপৰুৱাই ;
কৰবাত এটা দোতাৰাই পাগুৰী মাৰে,
ৰিহাৰ চানেকিত কৰবাত
এটা তৰাই তিৰবিৰাই;
যিজোপা আঁহতত এটা
দোলাভাৰী শংকাই গোন্ধতেল সানে,
তাৰেই ফেৰেঙনিত এটা হালধীৰ গোন্ধে
কেয়ুৰ পিন্ধে;
বাহৰ চুঙাত দীপলিপ আই তোৰ
জাকিমাৰি সপোন নামে,
অপেচৰী ৰাতিৰ এঁৱাসুতাত ওলমি আছে
ছজনী শোটাকানিৰ পুৰ্ণিমা ,
হাতত আখৈৰ চাকি লৈ
আই তোক ইনাইছো,
মাতত পৰীয়া ৰ’দ লৈ
আই তোক বিনাইছো,
আগলি বতাহৰ লহৰ কপাই
তই কিয় উৰি অহা নাই ?
আদৰৰ কাণফুলি মিনাকৰাই
সাউদৰ ডিঙা চোন মোৰ সপোনত ভটিয়াই,
সাদৰী ৰ’দৰ পাখি মেলি
দি যাহি আই মোক
তোৰ চেনেহী হাতৰ পৰশ বুলাই,
সোণালী পাখিৰ নঙলা শুৱাই
হওহি যেন আকৌ তোৰেই জী
আৰু তই মোৰ আতোলতোল চিলনী আই !!
**********
২৯-০৯-১২
No comments:
Post a Comment