শোকসভাৰ কবিতা
=============
নৈশব্দ যেন বাগৰি যায়
আখৰৰ গাৰ ওপৰেদি,
উশাহ বন্ধ কৰি ডুব দিয়ে অগাধ বুকুত
তেজ হৈ এটোপাল চিঞাহী ;
কাৰুণ্যৰ এটা চকু জাপ খাবলে যিমান সময়
কবিতাৰ আয়ুস চাগে
সিমানো নহয়;
এনে এটা শব্দ আছেনে কৰবাত
যি আৰি দিব পাৰিব
ভয়াৰ্ত চকুবোৰত এটা বিশ্বাসৰ স্বস্তিক চিহ্ন ;
পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো মৃত শিশুৰ বাবে,
প্ৰতিজনী নিঃস্ব নাৰীৰ বাবে
আজি যেন শব্দই পুনৰ আওৰাই
বিষাদৰ সেই অলৌকিক মন্ত্ৰ !!
**********
১০-১০-১২
No comments:
Post a Comment