উচ্চাৰণ..

প্ৰতি নিশিগন্ধা
===========

তুমি নজনাকৈয়ে তোমাৰ
কাজল চুলিৰ আন্ধাৰ আউসীত
মোৰ ভাগৰুৱা নিশাবোৰ সাৰে ৰয়,
কেনেবাকে তোমাৰ চকুৱে চকুৱে পৰিলেই
বুকুৰ সেউজীয়া লতাদালে পোখা মেলিব খোজে,
নিশিগন্ধা,
তুমি হয়তো নাজানা
ভালপোৱাৰ নামত সকলোৱেইতো
পুহি ৰাখে বুকুত
এজনী যন্ত্ৰণাৰ কাঠৰোকা ;

এটোপাল অশ্ৰুৰ আয়ুস লৈ
ভুলতে ফুলি ৰৈছিলো
তোমাৰ হৃদয়ৰ সজল ফেৰেঙনিত,
বিষাদৰ শিপা মেলি
তুমি চুই চাইছিলা মোৰ কাতৰতাৰ উন্মাদ শিল্প;
কাৰ ওঠত ৰুই থও এতিয়া
তোমাৰ নামৰ সেই ৰক্তজবা ?
কাৰ আব্‌দাৰৰ পলস লৈ
বাঢ়ি আহিব এতিয়া
প্ৰত্যাশী সপোনৰ সেউজীয়া
মোৰ মৃত্যুৰ অনাখৰী বিকল্প;

সোঁৱৰণিৰ সাগৰফেনা
আপদাল কৰি বুকুত
ভালপোৱা এতিয়া এটা মলিন দিৱস,
এপলক হৃদয়ৰ আবেগত
থমকি ৰব খোজা পৃথিৱীৰ শোকৰ উ‍ত্‍সৱ;

বহল পীৰা পাৰি বহিছেহি বুকুত
শিপিনি দুখ,
নিশাচৰ হাতত ব’তোলা বিষাদৰ আঁচুফুল;
আঙুলিৰ ঘাত মেৰিয়াই লৈ
যন্ত্ৰণাৰ জোনাক,
মাথো এটা ৰাতি নিশিগন্ধা
মোক পোহৰাব দিয়া
তোমাৰ বেদনাৰ আকাশ;
মাথো এটা ৰাতি
ভৰি পথানত পৰি ৰব দিয়া
সোত-মোচ খাই দুখৰ কামিজ
ভালপোৱাৰ সকলো নিয়ম ভাঙি
মাথো এটা ৰাতিৰ বাবে
নিশিগন্ধা
ডিঙিত ওলমিব দিয়া সুখৰ তাবিজ !!

(পুনশ্চ:
বিস্মৃতিৰ দ্ৰাঘিমা পাৰ হৈ আহি
কুকুহাবোৰ চৌপিনে উৰিছে;
তেওঁ যে নাজানে-
তেওঁ হ’ল বনপোৰা জুই
আৰু বুকু মোৰ বিস্তৃত বননি
তেওঁৰ বাবেইতো ৰৈ আছো বুকুপাতি
কিমান যে শতাব্দী.....)

**********
১৫-০৮-১২