উচ্চাৰণ..

সান্ধ্যভ্ৰমণ
=======

হঠাতেই আহি চুই দিলিহি মোক,
এইবাৰ মোৰ পাল
জীৱন
ক’তনো বিছাৰি যাও তোক ?
ককাৰ খৰমযোৰৰ খট্ খট্‌ মাতত
নে,
বৰলৰ টোপ বিছাৰি
এৰাবাৰীৰ নিখোজ দুপৰীয়াবোৰত?

শিয়ালিৰ কাণ কাটি মাই জ্বলোৱা
বাটিৰ পোহৰত
দেখা পামনে আকৌ কেতিয়াবা
মোৰ ঘুমটিৰ আদৰুৱা মুখ;
পেঁপা বজা ৰঙা জোতা পিন্ধি
থিয় দিওচোন আকৌ এবাৰ
দেউতাৰ আঙুলিত ধৰি,
থুনুক-থানাক কোলাত খিলখিলাই
শাত পেলাও মাৰ
উৰুখা বুকুৰ সকলো দুখ !

আইতাৰ খুন্দনাৰ একটিপা
তামোল মুখত ভৰাই
ৰঙা হৈ পৰে আজিও কিয়বা
প্ৰায়ে মোৰ স্বপ্নকাতৰ জিভা,
চিঁঞাহীৰ বড়ি পানীত মিলাই
বাহৰ কলমেৰে কলপাতৰ পিঠিতে
খোদাই হৈ থাকিল যেন
মোৰ সুখৰ অনাবিল বৰ্ণমালা ;

বৰষুণত চালৰ পানী ধৰি ধৰি,
কচুপাতৰ ফৰিং খেদি খেদি
সৌৱা মোৰ ল’ৰালি,
ধুলিত লুতুৰি হৈ
ঘুৰি ফুৰিছে সমনীয়াৰ লগত
তামোলৰ ঢকুৱাত উঠি চোচৰি চোচৰি....

দেউতাৰ বুকুত বহি
সাধুকথাৰ বনহংসৰ দেশত
এতিয়াও ম‍ই
কেতিয়াবা ৰজা, কেতিয়াবা খৰিকটিয়া;
বদ্‌মাচ শিয়ালটো, বুধিয়ক বুঢ়ীজনী
বা আজলি ৰাজকুমাৰীজনীৰ লগতে
কথা পাতি পাতি
টোপনি যাও, সাৰ পাও, টোপনি যাও;
ভেকুলীৰ মাততে ভয়ত
কুচিমুচি দেউতাৰ বুকুত,
উজুটিয়াই পৰিলেই
চলচলীয়া হওগে মাৰ চকুত;

দেউতা,
দেচোন মোক আকৌ এবাৰ
পুণি ভৰা পুখুৰীত সাঁতোৰ শিকাই,
চিলনি সাতোৰ মেলি
পাওগে মোৰ শৈশৱ
আকৌ উঠোগে জপিয়াই তোৰ কান্ধত,
ডুবাৰ ভয়ত চিঞৰি চিঞৰি
ওলমি ৰওগে তোৰ ডিঙিত
নঙঠা পানীৰ পুখুৰীৰ মাজত;
বাঢ়ি আহিছে যেন এডিঙি
পুনৰ কালিকালগা পুখুৰীৰ পুণি,
জোৰকে ধৰি থাক মোক
দেউতা,
এৰি নিদিবি এৰি নিদিবি;


পমাৰ গুটিৰে বিজুলী বাহৰ নলীত
বন্দুক ফুটাই,

কঠালপাতৰ চকৰী আৰু

লিচুগুটিৰ লাটুম ঘুৰাই ঘুৰাই
অ' মোৰ চেনেহী শৈশৱ,
দে হি চোন আকৌ  মোৰ
একাকী পথাৰৰ হাইঠা হুৰাই;
পদুম পুখুৰীৰ মকুৱা চোবাই,
ভোটোৰাপাতৰ ঠাৰি ভাঙি
ফুকাই ফুকাই বেলুন উৰুৱাই
কিহে জানো ৰাতি ৰাতি
মোৰ টলবল বুকু কুটেকুটাই;

গালি পাৰি
উত্‍পতীয়া ঘাম মচি দিয়া
তোৰ পুৰণি চাদৰৰ লোচটোৰেই,
বিষাদৰ বিয়লিত
অ’ মা, মা
বুকুলে মোৰ জাননে
আজিও সুখৰ পাটপলু উজায় !!

**********
২৪-০৮-১২