উচ্চাৰণ..

কোন বাটেদি যায় কবি
===============

কবি যায় সেই বাটেদি
শ্ৰমিকৰ হাতুৰীয়ে বহল কৰে য’ত
তীখাৰ চোতাল,
মহাজনৰ ভড়ালত য’ত
উচুপি শুই থাকে
খেতিয়কৰ আঘোণী ঘাম,
হলৌ চোলাৰ জেপত ভৰাই
স্বাধীনতাৰ শুকান ধপাত আৰু
বিপ্লৱৰ দিয়াচলাই,
সেই বাটেদিয়েইতো কবি যায়;

আহত অৰণ্যত কবিতা পাঠ কৰি
চৰাইবোৰ ঘুৰি আহে যি বাটেদি,
বিষন্ন নদীৰ প্ৰশংসাত
যি নিমাত নাৰীৰ স্বপ্নৰ বাগিছাত
সাৰ পায় আখৰৰ খৰিকাঁজাই,
ওঁঠৰ ভাজত মলঙা বিৰহৰ চুৰট জ্বলাই
সেই বাটেদিয়েইতো কবি যায়;

গাৱৰ নিৰল কেকুৰিত
ঔঁটেঙাৰ ফুলবোৰ যেতিয়া
বিহমেটেকা হৈ ধোঁৱায়
তেজ আৰু বুলেটৰ খঙাল প্ৰশ্নবোধকত
শান্তিৰ জলফুল ছটিয়াই
কবিয়ে জীৱনক জীব শিকাই;
বাটে বাটে বিলাই
ভালপোৱাৰ মাহকৰাই
সেই গাৱৰ নিৰ্যাতিত বাটেদিয়েইতো কবি যায় ;

*********
২০-৮-১২