উচ্চাৰণ..

কাহিলীপাৰাৰ গধুলি
---------------------

কাহিলীপাৰাত গধুলি হৈছে
কাৰোবাৰ সেঁওতাৰ বাটেদি
নামি গৈছে বেলিটো
ৰঙা কৰি কাৰোবাৰ হৃদয় !

আকাশ মানেতো সদায় আকাশ নহয়,
ভালপোৱাৰ শপত খাই জীয়াই থাকে মাথো
আকোৰগোজ যন্ত্ৰণাবোৰ;
বুকুতে আফালি ৰাতি
কাৰ বুকুত কোন সাৰে ৰয়
নিশ্বাসেতো নাজানে;

টোপনিৰ অগোচৰে
স্বপ্নৰ নিমাখিত ওঠত গজি উঠে
অহোৰাত্ৰ বিলাপৰ দীঘল কাইট,
বুকু খুলি বিদ্ধ ৰাতিয়ে
যাপন কৰি ৰয়
আমৃত্যু প্ৰণয়ৰ বিষাদ বিলাস l
নিভৃত আত্মাত উজুটি খাই
যাৰ ওঠৰ সংগীত বাজি ৰয়
বেদনাৰ দিপিকা ছন্দত,
নিৰালম্ব নিশ্বাসৰ কম্পন বৈ যায় মাথো
সেই নাৰীৰ কল্পিত উ‌ত্‍সলৈ,
প্ৰতিধ্বনিত হৈ ৰয় সেই একান্ত তৰংগ
মৃত্যুৰ সিপাৰৰ নিবিড় প্ৰাৰ্থনাত ;

বিষাদ মানেতো সদায় বিষাদ নহয়,
এয়াই সেই নীলকন্ঠ ৰাগ
য্ন্ত্ৰণাৰ আলম লৈ প্ৰেমৰ সহজ আত্মপ্ৰকাশ !!

**********
              ১৫-০৫-১২