উচ্চাৰণ..

পানী
------

দুপৰ ৰাতি নৈখন উঠি আহিল
দোৰখছিগা পানীবোৰ পিছে পিছে;
ঠোটত তুলি লৈ এখন পানীপিয়া আকাশ
চৰাইবোৰ এতিয়া নৈৰ মূধচত,
নিশ্চুপ হাহাকাৰৰ এটা চলচলীয়া অন্তৰা
বাগৰি আহিছে
গানবোৰৰ পাৰেদি
মৌন মাটিৰ খ্যাতি কপাই;

বৰষুণৰ সাকোঁৱেদি সোতঁবোৰ
কেতিয়াযে পাৰ হৈ আহিল চকুলে,
সোণগুটিয়া ঘামৰ সপোনবোৰ কাটি কৰি
আথানি বুকুৰ মজিয়াত
মুৰ ডাঙি ৰ’ল
চপনীয়া দুখৰ ওমলা ঘৰ;

লুণীয়া বনগীত এটা বুকুত সাৱতি
মেটেকাৰ শিপাৰ আউলত যেন
বান্ধ খাই ভাহি ৰ’ল,
শস্যসম্ভৱা পথাৰবোৰৰ কৰুণ গৰ্ভ !

*********
             ২৯-০৬-১২