উচ্চাৰণ..

তেজীমলাৰ কাহিনী
===============

হাতো নেমেলিবি ফুলো নিছিঙিবি
ক’ৰেনো ছোৱালী ঐ
শোটাকানিৰ লগতে আইদেৱে খুন্দিব
তেজীমলাহে ত‍ই;

ফুটুকীয়া ফুলনি এখন পিন্ধি তেজীমলা এদিন আলহী হৈ আহে,
পুৰণি দুটা ফ্ৰক আৰু ফটাকানিৰ এহাল দৰা-ক‍ইনা সখী হৈ
তাইৰ কাষলতি তলৰ মটৰত উঠি আহে,
মিনাকৰা সাউদৰ মহল
দলিচাৰ মজিয়া এধানমানি তাইৰ সপোনটোতকৈও চোন কোমল,
দেঁও দি চায়, তাই উলাহে নধৰা ফৰিং,
হাত পাতি ধৰে ৰ’দৰ মণিহাৰী
লহিয়াই যায় ভোকৰ দোভাগ বেলি
ৰুণুকজুনুক তাই নুপুৰ পিন্ধা হৰিণ;

আকুল নে বিয়াকুল এৰি অহা পুৱতিৰ সুৰ ,
মনমাৰি বহা ওঁঠৰ ঘৰমুৱা বাটত
ফুলো নুফুলো তাইৰ হাঁহিৰ চম্পাফুল উগুলথুগুল
আইলৈ নেকি মনতে পৰে ?
পিতাইলৈ নেকি মনতে পৰে ?
যেন বাগৰিহে যাব নুমলীয়া বেজাৰৰ বাখৰ
যেন বেণী গুঠি গুঠি উৰি আহিব ৰজা ৰণীৰ চিনাকি খবৰ,
চকুত মুৰ থৈ তাইৰ ওৰে ৰাতি সাৰে ৰয়
কোনোবাদিনা দুটোপাল আতোলতোল জোন;

ফেঁহুজালিতেই আন্ধাৰ নিৰাই
পুঁৱাটোৱে মেলা মুজা তাইৰ চকুহাল টুকুৰিয়াই,
তিতা তাৰত আহিন মেলি দি তাই নিমাতী ঘাটৰ ধুবুনী
ঠেঁটুৱৈ লগা আঙুলিৰে জাৰ পখালি পখালি
তাই ৰান্ধনী ঘৰৰ নুপুওৱা বেলি,
পঁইতা ভাতৰ কাহীত দুপৰীয়াটোৱে কলমলাই
বাঢ়নীৰ আগৰ ফাগুন হৈ আবেলিটো পিছলি যায়
নুফুটা কান্দোন এটাৰে ওঁঠ সী
আজৰি হৈ তাইৰ সতে পাটি পাৰে এটা দুপৰ ৰাতি !

উইচিৰিঙাৰ মাত মেলি উৰি আহে এটা শোকৰ সাধুকথা,
লঘোণৰ আঙুলিৰে তাই চুই চায়
সেয়া জোনাক নে ৰুটিৰ টুকুৰা ?
ভাঙো বুলিও ভাঙিব নোৱাৰা
চকুপানীৰ আখৰ জোটনি
জুটিয়াই জুটিয়াই
কেটেৰা দিনবোৰ পাৰ হৈ যায় ;

মাজতে উচুপনিৰ শেলুৱৈত পিছলি
চীনামাটিৰ জোনটো এদিন পৰি ভাঙে
সিদিনা আইদেৱে তাইৰ গাত গৰম পানী ঢালে,
সাউদে গাত ইস্ত্ৰিৰ সেক দিয়ে;
ক’তো আগলতি কলপাত নলৰেও নচৰেও
ফেকুৰি ফেকুৰি ৰাতিটোৱে
ফটাকানিৰ সখীহালকে কয়
"চিলনী আইলে আজি বৰকে মনতে পৰে" !!

ইতি:
হাতো নেমেলিবি ফুলো নিচিঙিবি
ক’ৰেনো ছোৱালী ঐ ,
শোটাকানিৰ লগতে আইদেৱে খুন্দিব
বনকৰা ছোৱালীহে ত‍ই !

===================
২৬-০৬-১৪