উচ্চাৰণ..

কথাবোৰ
=======

এটা কথা আছিল
যাৰ দৰে আৰু কোনো কথা নাছিল,

পানী তুলিব যোৱা ওঁঠৰ নাওবোৰ
মুখ গুজি শুই পৰা ঊটৰ নাকবোৰ
ধূমুহাৰ এটা প্ৰশ্নবোধক
আপোনালৈ মোলৈ ;

এই নিশাৰ জৰ্জৰ দুহাত
যাৰ বাবে থিয় হয়
সদ্যমৃত সকলোবোৰ হাড়,
যাৰ বাবে উদ্বিগ্ন আলিঙ্গন হয়
নাবিকৰ হেৰোৱা দিশবোৰ
সকলো ঘুৰি আহিব
নিনাদৰ নিৰাভৰণ নাভিলৈ,

ঢৌৰ সতে সলাই পানীৰ কবৰ
আমি ওপঙি ফুৰিম মুখবন্ধ বটল হৈ
বিষন্নতাৰ বন্দৰে বন্দৰে,
নুডুবা দিনৰ সূৰ্যোদয়ত
বিচাৰি ফুৰিম আমাৰ
হাতবোৰ,
ওঠবোৰ,
অনুন্নাসিক নিশাৰ কন্দৰে কন্দৰে;

আৰ্ত আঙুলিবোৰৰ অনুচ্চ প্ৰাত্যহিকতা
য’ত আমি কেতিয়াও নাছিলো
আদ্ৰ দাপোন হৈ তাত
আমি জুমি চাও আমাক
আমাৰ কোলাহলৰ নিৰ্জনতাত,

আঠুকাঢ়ি তুলি ধৰিবলৈ
প্ৰাৰ্থনাৰ অগাধ আন্ধাৰ
এই নিসৰ্গত ঈশ্বৰ
পৃথিৱীৰ প্ৰিয়তম পাপ ;

মোৰ পৰা মোলৈ আহোতে
আমাৰ হাতে হাতে লাগি আহিল
যি দূঃসহ দিনৰ বৰ্তমান ,
তাৰ বাবে আমি চিৰদিন দায়ী হৈ থাকিম !!

***************
২৩-০৮-১৪