বৃদ্ধাশ্ৰম
======
সাৰ পায়েই নিজক খেপিয়াও, মজিয়াত ভৰিৰ পতা;
আমাৰ তলত অন্তহীন বাটৰ দুৱাৰ,
খোজত উঠি আহে পৃথিৱীৰ প্ৰাচীন ঠিকনা
লাখুটি মেৰিয়াই আয়ুসৰ সোতোৰা পোছাক,
ক’ত ৰ’দাও, ক’ত ৰ’দাও?
উৰ্দ্ধক’মাৰ ভিতৰৰ সংলাপ হৈ
জীয়াই আছে এতিয়া সময়,
ব্যৰ্থ হাতত শূন্যতাৰ দস্তখত;
বগাকৈ বগলী উৰি যায়
পাখি মেলি আঙুলিৰ নখত
বেদনা নামৰ বগা ফোট,
সাৰে আছো মইও মৃত্যু তোৰ শেষ অহংকাৰত,
নিৰুত্তৰ বাহুবন্ধত মৰিশালি হৈ শুই আছে
জীৱনৰ অলেখ প্ৰশ্নবোধক ;
===================
২২-১২-১২
No comments:
Post a Comment