উচ্চাৰণ..

মত্‍স্যগন্ধা
========

নদীৰ দেৱতাই তাইক মাতে
মেঘৰ মাতত চাঙত এটা সপোন
পানী বঢ়াদি বাঢ়ে;
হেঙাৰত তাই মেলি থয় দিনবোৰ
বুকুলে মেখেলাৰ ৰ’দ,
কচুপাতৰ কাণেদি বাগৰি যায় চপাৰাতি
যেতিয়া আঠুলে তিতে পানীৰ লাজ,

বৰষুণ হেনো তাইৰ পৈয়েক,
তিতিলেই তাই নাৰী হয়
তিতিলেই তাই চুৱা হয়;
কৰ্দৈ তলত ঢোৰাসাপ দৰা
ফটাকানিৰ জোনাক পিন্ধি
ক‍ইনা হয় তাই,
ফোচফোচাই ফোচফোচাই ঘুমতিবোৰ উৰ্হায়;

জৰায়ুত যে এটা শেলুৱৈ ধৰা শামুকৰ মণি,
বীজলুৱা ৰাতিবোৰ থেকেচি থেকেচি
সিদিনা গাভিন হয় আৰু এখন নদী !!

**********
০৭-১২-১২

(কবিতাটোৰ লগত এটা কাহিনী জড়িত হৈ আছে...বহুবছৰ আগত আমি সৰু থাকোতে আমাৰ গাৱলৈ মাজে মাজে এজনী পাগলী আহিছিল খুজিবলৈ..গৰমৰ বন্ধত আমি গাৱলৈ গলে তাইক দেখিছিলো....যিয়ে যি পাৰে তাইক দিছিল কোনোবাই চাউল, কোনোবাই আধলি এটা...তাইৰ এটা আচৰিত লক্ষণ আছিল, বৰষুণ দিলে তিতি তাই খুব ভাল পাইছিল, কেতিয়াও কতো বৰষুণ আহিলে আশ্ৰয়ৰ বাবে নৰৈছিল....শুনামতে তাই কোনো এখন মাছমৰীয়া গাৱৰ ছোৱালী আছিল, কুমাৰী দিনতেই প্ৰেমৰ পৰিণতিত তাই গৰ্ভৱতী হয় আৰু সমাজে তাইৰ ওপৰতে সমস্ত দোষ জাপি দিয়ে....অৱশেষত তাই  এটা মৃত সন্তান জন্ম দি মানসিক ভাৰসাম্য হেৰুৱাই পেলায়...তাৰ পিছৰ পৰাই তাই এনেকৈ মগনীয়া হৈ আমাৰ গাওঁখন আৰু ওচৰ পাজৰৰ গাওঁকেইখনৰ পৰা খোজা মেলা কৰি পেট পুহিছিল.....শেষত এদিন আমাৰ গাওঁখনৰ পৰা কিছু দূৰৈত কাষৰ নদীখনত তাইৰ মৃতদেহটো ওলাইছিল...কোনোবাই কোনোবাই কোৱা মেলা কৰিছিল তাই হেনো আকৌ গৰ্ভৱতী হৈছিল...)