শীতৰ চহৰ
==========
এনেদৰেই চহৰলৈ শীত আহে
মেনহ’লৰ খোলা মুখত কুৱঁলীৰ চাৰিটা হাইকু,
ঠেৰেঙা দুপৰীয়াৰ কোনোবাটো ফাটত
এপাহ দুপাহ
ৰ’দৰ কাঠফুলা গজে;
বহু প্ৰত্যাশাৰ এটা ধোৱাৰঙী বিলাস
মহানগৰৰ ধমনীয়ে ধমনীয়ে,
হুইস্কিৰ হালধীয়াৰে শূন্যতাৰ শৰীৰত
সাতটা বৰফৰঙী জোন চকুমুদি ডুবে;
শিলৰ স্তনৰ দৰে চেচা যি সন্ধ্যা,
তলুৱাত লৈ বেলিৰ বেজাৰ
বৰশীত উঠি আহে জাৰৰ জকা;
আঙুলিৰ চুৰটত বেইমান ভৱিষ্যত্
ওঠত নষ্টালজিয়াৰ কাঢ়া ধপাত
নিৰ্জনতাৰ অঙঠাত হৃদয় সেকি,
চহৰ নহয় যেন
সি ফুটপাথৰ কোনোবা বহেমিয়ান পথিক !
চুমাৰ গলিয়ে গলিয়ে এতিয়া
মৰা সাপৰ দৰে দীঘল ৰাতি,
এনেকৈয়ে চহৰখনলৈ শীত আহে,
সাতদিন সাতৰাতি ৰ’দৰো হেনো টোপনি খতি !
**************
১০-০১-১৩
(অসমীয়া প্ৰতিদিন- সম্ভাৰ ৪-০২-১৩)
No comments:
Post a Comment