Wednesday 28 November 2012



শীত
===

গধুলিৰ প্ৰান্তত কৰবাত সৰি পৰে
এটা পানীৰ চুমা,
কপি কপি হালধীয়া হৈ
এটা ৰাতি লাগি থাকে ৰাতিপুৱাৰ ঠাৰিত;

চেচুকীয়া ৰ’দত উমাই বুকুৰ দুখ, শীত আহে !
শীত আহে কুমাৰী সন্ধিয়াৰ আগ্ৰহত,
শীত আহে আশ্ৰয়প্ৰাৰ্থী ৰাতিবোৰৰ কাৰুণ্যত;
মাৰফত্‍তত মৃত্যুৰ নাম লিখি থৈ
শীত হয়হি
পৃথিৱীৰ স্বাধীন  পৰ্য্যটক;

শীত মানুহৰ শোকৰ আশ্ৰিত আগন্তুক,
জাতিস্মৰ সুখৰ সেমেকাত
পুৰাতন নষ্টালজিয়াৰ নষ্ট নিৰ্মাণ;
যাৰ বাবে মানুহৰ বিদগ্ধ আঙুলিত উদয় হয়
শূন্যতাৰ জুলীয়া জোন,
শীত সেই কিংবদন্তীৰ ফছিল হোৱা
জঠৰ সপোন !!

**********

২৭-১১-১২


No comments:

Post a Comment