জয়মতী
======
হাতত হাত থলে এতিয়া
কবৰৰ দীৰ্ঘায়ু বুৰণ্জী;
গদাপাণি,
উপশমৰ এটা স্পৰ্শৰ বাবে
শতিকাৰ চুকত সাৰে আছে এতিয়াও
১৩ টা চৈতৰ শোকাকুল গধুলি;
চোৰাতে দাকা এটা বেলিৰ পিঠিত
চিঞৰবোৰে এদিন সী থৈছিল দুটা বৰফৰ ওঠ,
তেজত ফুলিছিল কাইট আৰু কাইটত
এশ আঠটা মাটিৰ চাকি;
ঠেৰেঙা হিয়াত কোটকোৰা ফাগুণে
এতিয়ানো কি ৰং সানিব ?
বাও চকু লৰিলেই সপোনত চোন
থিয় হ’ব খোজে এটা থৰকবৰক পুখুৰী ;
নিমাত মৈদামৰ মেৰত সাৰে ৰয়
এধাৰ বিদায় বেলাৰ জাংফাই;
এই নুমাও এই নুমাও চকুত
কাতৰ পোহৰ,
কিজানি বঙহৰ দেউক শেষবাৰ দেখাই পায় !!
********
১০-১১-১২
No comments:
Post a Comment