উচ্চাৰণ..

শকুন্তলা
=========

ওলোটাই থলেই নদী ঠিকনাৰ অতীত,
তন্ময় এটা বেলি মাদলি হৈ ওলমি ওলমি
তোৰ নাম লৈ লহিয়াই আহিছে,
শকুন্তলা,
আজি আৰু যাও বুলি নকবি ;
নৈৰ মুঠি কেতিয়াবাই সুলকি পৰিল
কেতিয়াবাই সুলকি পৰিল
ৰৰৌৰৌৱা আপেক্ষাৰ কায়কল্প তাবিজ,
পাহৰণিৰ তপোবন কদমত তুলি
ৰৈ আছে তোলৈ শোকৰ অশ্বাৰোহী;
জাৰি জোকাৰি শূন্যতাৰ শৃংগাৰ,
সামৰি সুতৰি ব্যগ্ৰতাৰ অলংকাৰ
আজিতো আৰু যাও বুলি নকবি !!

স্মৰণৰ সুদীৰ্ঘ অক্ষমতাই
সঁজাতী সময়ক পিন্ধাই দিছে জলমগ্ন দুখৰ পোৱাল,
গজি গজি নাভাগৰা
প্ৰতীক্ষা জোৰা বিষাদৰ নাঙঠ উদ্ভিদ ;
এতিয়া আঙুঠিত জিভা কামুৰি অভিসাৰৰ নাৰাজ ৰাতি,
সম্বন্ধৰ দুপাৰ জুৰি হাওলি আহিছে
মেঘালী ৰাতিৰ বিষন্ন বিদ্যুত্‍;
কোন বলিয়া কালিদাসৰ পাখিলগা কলমৰ খোচে
তোক বাৰু পিন্ধাই দিয়ে দুখৰ বৰ্তমান ?

ৰ’দৰ সিপাৰে নৈখনৰ নৰীয়া
তপত বালিত চিকমিকায় কেৱল পিয়াহ ডুবাৰ গান,
আঙুলিৰ ছাত জিৰাব খুজি ৰঙাঘোঁৰাৰ ৰথ
উভতি যায় কিংবদন্তীৰ কেঁকুৰিৰ পৰা;
ক’ত এৰি থৈ আহিলি বুকু কাটি উলিওৱা
আপেক্ষাৰ শালগ্ৰাম, উচুপনিৰ
এশ এটা ৰাতিৰ উজাগৰ ফচিল
নিদ্ৰাই হাতত বাকি দিয়া ;
ত‍ই জানো নাজান
সোণৰ সুৰংগত দুৱাৰ মাৰি টোপনি যায়
প্ৰতিশ্ৰুতিৰ কেইহেজাৰ টেৰাকটা ?

শকুন্তলা
ত‍ই আশ্ৰমকন্যা স্বপ্নহাৰা দিনৰ,
ত‍ই শাপিত শিল্প কোনো খঙাল কালপুৰুষৰ মুগ্ধ হাতৰ,
সোঁৱৰণিৰ সাথৰত ডুবি থাকে যি আয়ুস্মান বিৰহ
শিলালিপি ত‍ই সেই অভিশপ্ত দোৱানৰ;

****************
২৬-০৪-১৩