শংখধ্বনি
========
পাৰ দুটাৰ বাবে নৈখনৰ
একো প্ৰস্তুতি নাছিল,
পানীৰ দৰে শোহ গৈ আছিল
আত্মাবোৰ মাটিৰ শংখত;
ঋণগ্ৰস্ত হাড়বোৰে
পিতৃলোকলৈ ডিঙি মেলি চাইছিল,
মজ্জাত ধোৱা হৈ জ্বলিছিল
বিষাদবোধৰ গধুৰ পৌৰুষ l
যি খোজ মেলি আত্মাবোৰ ওভতি গ’ল
তাৰেই চিনে চিনে এতিয়া নৈখন;
উত্সমুখৰ কোৰ্হালে হেচি ধৰিছেহি
হাতৰ তলুৱাৰ দুবৰি
জিভাত তেওঁলোকৰ পিণ্ডজলৰ তিনিটোপাল পিয়াহ,
খোজত পোহৰৰ স্তোত্ৰ;
অভিশপ্ত কি যে এক যাত্ৰা
এক নিৰ্বাসনৰ পৰা আন এক দেহান্তৰলৈ,
এক আৰম্ভণিহীনতাৰ পৰা
অন্য এক অন্তহীনতালৈ !!
***********
২৬-০৭-১২
No comments:
Post a Comment