বৈধব্য
-------
দুখৰ চহৰখনৰ তেওঁ নতুন প্ৰতিবেশী,
সদ্যহতে তেওঁৰ পৰিচয় ঘটিছে
এটা শূণ্যতাৰ সৈতে
যাৰ ব্যাসাৰ্দ্ধ তেওঁৰ বুকুৰ ব্যাসাৰ্দ্ধতকৈ অলপ বেছি ;
বৰ কষ্টৰে তেওঁ
তাক চেপা মাৰি থয় বুকুত...বৰ কষ্টৰে...
চাৱনিত এখন নদী লৈ
তেওঁ প্ৰায়ে বহি থাকে বেদনাৰ বালিচৰত,
উচুপনিৰ শালিকাই ঠুটিয়াই ৰঙা কৰা চকুত
কোনোমতে নিচুকাই লৈ আকোৰগোজ দুখক
পাৰ কৰে শুভ্ৰতাৰ হাহাকাৰ;
যন্ত্ৰণাই বাউলী কৰা ৰাতিবোৰত কাতৰ হৈ তেওঁ
শেষত জোনবাইকে বেজী এটা খোজে
দীঘে দীঘে ফাটি যোৱা হিয়াৰ দুফাল সী থবলৈ !
***************
(অকালতে বৈধব্যক সাৱতি লোৱা মোৰ এজনী ভন্টিৰ হাতত....)
৬-০৫-১২
No comments:
Post a Comment