উচ্চাৰণ..

মাহেকীয়া
=======

সেই ওঁঠৰ নিশাচৰ মেঘ
আৰু চকুত মুদ খাই থকা
হেলনীয়া ৰাতিবোৰৰ বাবে
হে ঈশ্বৰ তোমাৰ আৰু কিমান প্ৰাৰ্থনাৰ এলান্ধু !

জিঞাৰ পাখিবোৰে য'ত শুকুৱাই
নিয়ৰৰ ৰঙচুৱা পতা
তাৰ পৰাই প্ৰথমখন নদী ,
দীঘল ছাঁৰ অৰণ্যবোৰৰ বাবে
পৃথিৱীয়ে য'ত এদিন ৰুই থৈ আহিছিল
থোৰ মেলা হাড়ৰ গুটি এটা
আৰু ডুব নোযোৱা এখন নাওৰ বাবে
পাচটা ৰাতিৰ তৰা ;

শুকান খেৰবোৰৰ সাঁকো পাৰ হৈ আহিব নোৱাৰা
চপৰা চপৰ নিদ্ৰাৰ ডাৱৰ ,
আৰু নিসংগতাৰ শামুকবোৰৰ সৈতে
কুচিমুচি শুই থাকে
তেঁও দুপৰ বুকুত এটা মাজৰাতি ,
কিংবদন্তীৰ ওখৰ পৰা এঘটি পানীয়ে চাই থাকে
সেই শোকৰ সেমেকা ,
পিয়াহৰ নিজান পাৰত যি এদিন
নিৰ্বাসিত হৈছিল
ভালপোৱাৰ স্পৰ্শৰ পৰা ;

নিৰন্ন সেই ৰাতিবোৰৰ তলুৱাত আৰু একো নাছিল
হে ঈশ্বৰ ,

মোৰ কামিজৰ বুটামত যি হাতে গুজি থয়
বসন্তৰ তিনিটা জোন
বৰষুণে তিয়াই যোৱা এজাক ঘাহনিৰ পাৰত
সাৰে থাকে এতিয়া
সেই ঋতুৰ নিদ্ৰিত চৰাইবোৰ ,
আৰু তেঁওৰ উৰুত বাহ লোৱা
এবাহ সোণালী নিৰ্জনতাই
কুটা কঢ়িয়াই
মোৰ দগ্ধ আত্মাৰ পৰা তেঁওৰ
যাতনাৰ ফেৰেঙনিলৈ ,
মোৰ হৃদয় উদয় হব খোজে য'ত
সেই নিষিদ্ধ আলিঙ্গনৰ প্ৰতিটো টোপালত ;

আকৃতিহীন কোনো দুখৰ একোণত
সাৰে থাকে তেঁওৰ নৈশব্দৰ দোঁতাৰা
মোৰ বাবেই উন্মোচিত হয় যি
গোপন কোনো সৌন্দৰ্য্যৰ একাকীত্বত ,
কাৰণ বৈ অহা উদং ভৰিৰ যাতনাই
তেঁওক লৈ আহিব খোজে
 অস্পৃশ্য সেই শূন্যতাৰ সেমেকাৰ পৰা
মোৰ পূৰ্ণতাৰ উত্তাপলৈ !

*********************

5.8.2016